1.ترک فکر گناه

ابتدا نوبت گناه شناسى است؛ شناخت گناهان و تفکر در آثار دنیوى و اخروى آ نها، گام نخستین در شناسایىِ تصویر زشت گناهان و زمینه ساز تنفر از آنهاست. سپس باید به سراغ گناه زدایى رفت. مبارزه ی اساسى با گناه، از طریق مبارزه با زمینه هاى گناه و تقویت زمینه هاى اِصلاح، امکان پذیر است و دراین باره، راهى جز تقویت اراده وجود ندارد. سعى کنید که فکر گناه را ب هیاد خدا تبدیل کنید.

2.ترک زمینه ی گناه

ترک زمینه ی گناه، سهم بسزایى در ترک فکر گناه دارد و از سه راه زیر می توان به آن دست یافت:

2-1-کنترل چشم: امام صادق(ع) فرمودند:«نظردوختن، تیرى مسموم از تیرهاى ابلیس است و چه بسا نگاهى که حسرت درازمدتى را ]در دل[ به ارث بگذارد » بنابراین، انسان باید تا حدّ امکان، از حضور در مجالس مختلط یا برخورد با نامحرم، پرهیز کند.

2-2-کنترل گوش: باید از شنیدنى هایى پرهیز کرد که ممکن است به حرام منجر شده یا زمینه ساز حرام شوند؛ مانند موسیقى حرام، صداى شهو تانگیز نامحرم ... .

-2-3 ترک همنشینى با دوستان ناباب: دوستانى که باعث مى شوند انسان گناه را مزمزه کند، درواقع دشمن اند و باید از آنان پرهیز کرد. اما مسجاد (ع) از سخن گفتن و رفیق بودن با پنج فرد، نهى فرموده اند: دروغگو، گناهکار، بخیل، احمق و کسى که قطع رحم کرده است.

۳. اشتغال به برنامه ی شبانه روزى

حتماً باید شبانه روزِ خود را با برنامه ریزىِ صحیح و متناسب با وضع روحى و جسمىِ خود،پُر کنید و هیچ ساعتی بیکار نباشید تا نفس شما مشغول شود. در اوقات بیکارى، وسوسه هاى نفس و شیطان به سراغ انسان مى آید و او را به فکر گناه و سپس به خود گناه مى کشاند. نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: